Burç Bilban'ın Kalemi

   Haftalar sonra Galatasaray'ın en iyi maç başlangıcına şahit olduk. Sakatlığından dolayı Drogba'dan, kart cezasından dolayı ise Melo'dan faydalanamayan Cimbom; sağ bektede Eboue'den faydalanmayı tercih etti. Ne Veysel ne de Sabri Mancini'nin istediği performansta değil kuşkusuz... Özellikle bu maçta Konya cephesinden Ali Turan'ın istekli ve etkili performansı kendilerini oyunda tuttu. Halihazırda orta sahada gelişen maçta bu tip oyunculara sahip olmanız oldukça önemlidir. Bu nedenle Galatasaray; Melo'nun eksikliğini kesinlikle hissetti. Zaten deplasmanda kazanamayan hatta kazanmak için istekli bir görüntü bile vermeyen sarı kırmızılılarda etkili olan oyuncu ( o da saman alevi gibi parlayıp sönerek) golcüsü Burak'dı. Son haftalara göre biraz daha iyi bir maç çıkaran aslanın tek hücum silahı; Konyaspor'un geriden çıkarken kaybettiği toplardı. Galatasaray kadar kaliteli bir takımın bu kadar kısır bir hücum olgusuna sahip olması ilginç... Ancak bu oyun yapısı; alınan sonuçları, ligdeki konumunu ve liderle arasındaki puan farkını belirledi. Mancini'nin ne oynamaya çalıştığını ben de dahil henüz kimse anlayamadı. Arada sırada oyuna (sahaya giren oyuncu vasıtasıyla yollanan taktik yazılı kağıt parçası) ile müdahale eden İtalyan; takımın oyun yapısıyla birlikte futbolun oyun doğallığını da bozmaktadır. Galatasaray gibi büyük bir takımın rakibine göre oyun sistemini belirlemesi kadar yanlış bir anlayış olamaz... Chelsea takımına karşı kendi oyununuzu oynamamanız anlaşılabilir ancak Türkiye'de kendinizden daha düşük seviyedeki takımlara karşı belirli bir oyun sistemiyle sahaya çıkamamak hatta onların oyunlarını sahaya yansıtmasına izin vermek... İşte bunlar ne antrenörle, ne oyuncuyla, ne yönetimle ,ne taraftarla, ne de sistemle açıklanabilir... Bunun tek açıklaması "ÜMİTSİZLİK ve HEDEFE OLAN İNANÇSIZLIK"...